24 Aralık 2014 Çarşamba

Bu ne yoğunluk arkadaş !

Yoğun bir iş günü. İşimin arasında bir boşluk bulursam eğer, ara ara yazmak istiyorum. Yazarken stres atıp, personel yada müşteri yerine klavyeme atarlanabilirim sanırım. Daha az can yakıcı olur.
Ama susmuyor telefonlar. İş hayatı zor gerçekten; bire bir insanla çalışmak yıpratıyor kişiyi. Kendi kurdumuzuz yani.

Patronla uğraşmak da zor. Sana ekmek verdiğini düşünüyor, hayatımızı ona borçlu olduğumuz gibi bir fikre kendi kendini kaptırmış. Bilmez mi ki asıl o çalışanın ekmeğini yiyor. Hayat işte. Kimin gücü kime yeterse. Değil mi ?

Akşam olmuş. Beyin sarsıntı yapıyor artık. Rolantide çalışan bir motor gibi. Anlamsız bir hareket içinde... Telefonla konuşmaktan yorulmuş bir çene ve zonklayan kulakları götüreceğim eve.

Kızım öper, oğlum sarılırsa geçer sanırım. Hele eşimin sevgi dolu bakışı olmazsa nasıl yürür bu işler bilmem...


2 yorum:

  1. İş kötü işsizlik kötü ne olacak bu emeğin halleri. Emeğini kiralamak için uğraş, kirala bu sefer köleye dön.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kötü gerçekten. Önce açlığa mahkum ediyorlar sonra da köleleştiriyorlar. Doldur boşalt yani :)

      Sil

Yorumlarınızı seçeneklerdeki Anonim sekmesine tıklayarak kayıt olmadan yapabilirsiniz..